Historia skoków narciarskich cz. 1.

Od przeszłości do teraźniejszości … czyli krótka historia skoków narciarskich

Czy wiecie, że w 1907 roku w Chicago pewien Norweg – Karl Hovelsen zjechał na nartach z toru saneczkowego, po czym przeskoczył nad słoniami!

Początkiem XX wieku skokami narciarskimi żywnie zainteresował się baron Pierre de Coubertin. W 1905 roku ściągnął on do Szwajcarii instruktorów z Norwegii celem wypromowania w Europie tegoż jakże pięknego sportu. Wówczas nastąpiło ogromne zainteresowanie skokami narciarskich. Kilka lat później Polskie Towarzystwo Tatrzańskie uruchomiło pierwszy kurs jazdy na nartach.

Podczas zawodów w Davos ustanowiono pierwszy oficjalny rekord świata w skokach narciarskich – 48 metrów. Dokonał tego Harald Smith techniką „na ptaka”. Zawodnik w pozycji stojącej próbował dolecieć jak najdalej, równocześnie wymachując rękami.

W 1916 roku, w Steamboat Springs, Anders Haugen zaprezentował światu inną technikę skoku. Silnie pochylony korpus do przodu i równolegle ustawione narty pozwoliły mu na ustanowienie nowego rekordu świata – 65 metrów! Przykład ze skoczka zaczerpnął sam książę norweski – Olaf, który przeleciał ponad 40 metrów.

W 1924 Międzynarodową Komisję Narciarską zastąpiła Międzynarodowa Federacja Narciarska (FIS). W tym samym roku zorganizowano pierwsze Zimowe Igrzyska Olimpijskie. Wówczas w konkursie skoków narciarskich zwyciężył Jacob Tullin-Thams, który dwukrotnie uzyskał odległość czterdziestu dziewięciu metrów.